Komentarze: 3
Czasami, mam takie dni, kiedy idę gdzieś sama. Do jakiegoś baru, lub do parku na ławkę. Koniecznie zabieram ze sobą pustą kartkę papieru i długopis. Wszystko przestaje się liczyć. Uwielbiam to. Zazwyczaj piszę wtedy wiersze, albo to co dzieje się wokół mnie. Niedawno miałam taką sytuację, może to dziwne, ale przyjemne. Wiem, że nie pasuję do tego tłumu, ale dlaczego mam w nim nie przebywać. Każdy ma prawo istnienia... pokazania się jakoś. Ludzie nie rozumieją tego co robisz. Patrzą na ciebie dziwnym wzrokiem, ale to nie jest istotne... Istotne jest to, że ja czuję się dobrze. Wtedy właśnie nie doskrwiewa mi pustka. Chociaż jestem w tłumie i siedzę samotnie. Hmm gdy piszę o tym co dzieje się w okół, wystarczy, że póĄniej sobie to w domu przeczytam. Humor mam nieziemski. Kiedyś napiszę tu coś takiego... :)) Teraz idę do łóżeczka, Ąle się czuję, a rano trzeba wstać. I znów powrót do codzienności... normalności, do tego samego...