śpieszmy się kochać ludzi

Jan Twardowski - Śpieszmy się (Annie Kamieńskiej)

Śpieszmy sie kochać ludzi tak szybko odchodzą
zostaną po nich buty i telefon głuchy
tylko to co nieważne jak krowa się wlecze
najważniejsze tak prędkie że raptem się staje
potem cisza normalma więc całkiem nieznośna
jak czystość urodzona najprościej z rozpaczy
kiedy myślimy o kims zostajac bez niego.

Nie bądz pewny że czas masz bo pewność niepwena
zabiera nam wraźliwość tak jak każde szczęście
przychodzi jednocześnie jak patos i humor
jak dwie namiętności wciąż słabsze od jednej
tak szybko stąd odchodzą jak drozd milkną w lipcu
jak dzwięk trochę niezgrabny lub jak suchy ukłon
żeby wiedzieć naprawdę zamykają oczy
chociaż większym ryzykiem rodzić się niz umrzeć
kochamy wciąż za mało i stale za późno.

Nie pisz o tym zbyt często lecz pisz raz na zawsze
a będziesz tak jak delfin łagodny i mocny.

Śpieszmy sie kochać ludzi tak szybko odchodzą
i ci co nie odchodzą nie zawsze powrócą
i nigdy nie wiadomo mówiac o miłości
czy pierwsza jest ostatnia czy ostatnia pierwszą.